Królowie ulicy / Street kings (2008)
Złe anioły mieszkają w Los Angeles
Królowie ulicy to sensacyjny thriller bez dobrych charakterów. Keanu Reeves jako bezwzględny policjant jednostki specjalnej wykonuje zadania przewyższające brutalnością i zdecydowaniem Brudnego Harrego. Nie jest sam – proceder oczyszczani miasta z szumowin po za i ponad prawem jest grą zespołową. Rozpracować, uderzyć i wyeliminować. Zadziałać ostro i skutecznie, pominąć niedomagający system prawny, który chroni pedofilii, bandytów, handlarzy narkotyków, kidnaperów, rabusiów.
Jednak mimo dobrych założeń działania takie budzą mnóstwo wątpliwości moralnych. Zagubiony zostaje szczytny cel. I w ten sposób jedni źli zabijają innych- jeszcze gorszych. Ale nie można pozostać bezstronnym. Kto zmienia front – ginie. Bez sentymentu. To sprawnie działający mechanizm. Rodzi to pytania, wątpliwości, rozterki. Czy ci lepsi są na prawdę lepsi od tych złych? Czy będąc po stronie dobra na prawdę jest się dobrym? Aniołowie śmierci czy demony piekieł?
Constantine
John Constantine umarł raz. Spędził 2 minuty ziemskiego czasu w piekle. A tam, wydawało się, że trwało to wieczność. Ale wrócił. Przjerzał na oczy. Ostatecznie został egzorcystą. Wypędza demony z dziewczynek, aż pewnego dnia… gdzieś w niezbyt odległym Meksyku…
Keanu Reeves znów wciela sie w rolę, która do niego pasuje. W teatrze kilku aktorów, sam przeciw wszyskim, rozumiejąc moce i potęge nieobjęta ludzkim umysłem kroczy w kierunku śmierci w widowiskowym filmie z pogranicza grozy i czarnej komedii. “Constantine” to kino rozrywkowe, nie należy się tutaj doszukiwac jakiejś głębi. Szczęśliwie film sam w sobie także nie ma oambicji być kinem ambitnym - pozbawiony tej wady jak i amerykańskiego patetyzmu i heroizmu samotnie walczących bohaterów - jawi się całkiem dobrą pozycją kinową.
Przedstawiona historia jest prosta, wręcz banalna - walka dobra ze złem. Dobra w postaci Boga (całkowicie nieobecnego wizualnie w tym filmie) i zła w postaci szatana, którego słudzy jedne za drugim przewijają się na ekranie. Temat oklepany, pokazany po raz kolejny, w nowym ujęciu. Trochę sensacji. Trochę humoru. Trochę horroru.